بررسی تأثیر مهار منتشر شوندۀ قشری مکرر بر میزان بیان گیرنده های gaba aα در هسته تریژمینال مزانسفالیک موش صحرایی نر بالغ

مقدمه: مهار منتشر شونده (sd) یک پدیدۀ پاتوفیزیولوژیک است که توسط یک کاهش گذرا در فعالیت نورونی ادامه می یابد. مطالعات مختلف نشان می دهند که sd می تواند در برخی از اختلالات عصبی نقش داشته باشد. هدف مطالعۀ حاضر بررسی اثر sd بر بیان گیرنده های gaba aα در هستۀ تریژمینال مزانسفالیک است. مواد و روش ها: حیوانات به طور تصادفی به سه گروه کنترل، شم و تجربی تقسیم شدند. حیوانات بیهوش و در طی جراحی استریوتکس الکترودهای ثبت و کانول تزریق بر روی قشر کاشته شدند. در گروه تجربی محلول کلرید پتاسیم به مدت چهار بار، یکبار در هر هفته، به داخل نئوکورتکس به منظور القای مهار منتشر شوندۀ مکرر تزریق گردید. در گروه شم محلول رینگر تزریق شد و گروه کنترل هیچ مداخله ای را دریافت نکرد. در پایان این مرحله حیوانات پرفیوژن و مغزها خارج شدند. پس از آن، بررسی بافت شناسی مغزها و رنگ آمیزی ایمونوهیستوشیمی برای بررسی میانگین تعداد نورون های تیره و نیز بیان گیرنده های gaba aα و آنزیم gad65 انجام شد. یافته ها: میانگین تعداد نورون های تیره در گروه تجربی نسبت به گروه های کنترل و شم به طور معنی داری افزایش یافت. بیان گیرنده های gaba aα و آنزیم gad65 در ناحیۀ تریژمینال مزانسفالیک به طور معنی داری پس از sd در گروه تجربی نسبت به گروه های دیگر کاهش یافت. نتیجه گیری: یافته های ما نشان می دهند که sd گیرنده های مهاری را در ناحیۀ تریژمینال مزانسفالیک مدوله می کند. این ممکن است در درمان سردرد مهم باشد.